Ώρα αναπαραγωγής. Νεοσσοί- Δαχτυλίδωμα

Ο στόχος κάθε εκτροφέα καναρινιών είναι να βελτιώσει το κοπάδι του. Δυστυχώς, οι περισσότεροι επενδύουν χρόνο και ενέργεια απλά για να κρατήσουν τα πουλιά ζωντανά και όχι για την βελτίωσή τους. Τα μέτρια αποτελέσματα αναπαραγωγής, πολύ συχνά γίνονται αποδεκτά ως κανόνας, αποκλείοντας από τον εκτροφέα τη δυνατότητα βελτίωσης των πουλιών του. Σύμφωνα με τους Βέλγους εκτροφείς, ένας εκτροφέας που θέλει να σταθεί επάξια σε διαγωνισμό πρέπει να έχει 70 πουλιά εξ αυτών τα μισά αρσενικά. Έτσι μεγαλώνει τις πιθανότητες να βγάλει αληθινά ταλέντα για διεκδικήσει υψηλές θέσεις στην τελική βαθμολογία. Όχι ότι δεν μπορείς με λιγότερα, αλλά το νούμερο 70 δηλώνει την «κόκκινη γραμμή» για να μπορείς να σταθείς στο συναγωνισμό ενός υψηλού επιπέδου διαγωνισμό.

Το συχνά συνιστώμενο, μικρό αλλά υψηλής ποιότητας κοπάδι, είναι μη πρακτικό, γιατί ακόμα και ο καλύτερος εκτροφέας, παράγει μόνο ένα μικρό ποσοστό πουλιών κορυφαίας ποιότητας.

Κατά συνέπεια, για να πάρει μια ποσότητα υψηλής ποιότητας νεοσσών, είναι απαραίτητο να αναπαραχθεί ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός μέτριων πουλιών. Ο Δαρβίνος, στη μνημειώδη εργασία του, σημείωσε ότι η εξέλιξη προχωρά πολύ πιο γρήγορα στους μεγάλους πληθυσμούς

Κατά την επιλογή ενός ζευγαριού εδικά στα Μαλινουά εκτός από καλά σε ποιότητα πουλιά βασικό ρόλο παίζει επίσης η άριστη υγεία του ζευγαριού. Έπιλέγουμε ένα ζευγάρι στο οποίο θα προσέξουμε την ζωηρότητά τους, το κελάηδημα του αρσενικού, την καθαρότητα των φτερών και των ποδιών τους, καθώς και την καθαρότητα του χώρου όπου θα ζευγαρώσουν και θα αναπαραχθούν.

Σημαντικό είναι να προσέξουμε τα Καναρίνια μας να μην παρουσιάζουν συμπτώματα όπως τα θολά μάτια, τα λερωμένα φτερά, οι πληγές στα πόδια, οι φολίδες, η έλλειψη ζωηρότητας και η νωχέλεια. Αυτό που δεν θα πρέπει να παραλείψουμε κατά την διαδικασία αυτή είναι σίγουρα η καθαρότητα του κλουβιού και η άνεση, η τροφοδοσία με φρέσκο νερό και καθαρή τροφή.

Όταν ζευγαρώνεις σε βεράντα ή ύπαιθρο η καλύτερη εποχή για να ξεκινήσεις την αναπαραγωγική διαδικασία είναι η Άνοιξη. Την Άνοιξη, μεγαλώνει η ημέρα, ανεβαίνει η θερμοκρασία, μπαίνουμε συνήθως στην περίοδο αναπαραγωγής των Καναρινιών. Στα μέσα του Μαρτίου αρχίζει η περίοδος αναπαραγωγής και τοποθετούμε μέσα στο κλουβί τρίχα, νήμα ή άλλο υλικό για να χτίσει το θηλυκό την φωλιά του. Φροντίζουμε να επιλέξουμε μια ήσυχη γωνία όπου δεν θα τα ενοχλούμε και δεν θα τα μετακινούμε συχνά για να μην τα τρομάζουμε.

Εδώ ο τρόπος που καταγράφεται σε αυτό το άρθρο η αναπαραγωγική διαδικασία αφορά είτε κάποιον που θέλει να βάλει δυο ζευγάρια είτα κάποιον που θέλει να βάλει 25 ζευγάρια.

Η εκτροφή πουλιών απαιτεί πολύ χρόνο και προσπάθεια. Προσωπικά ξεκινώντας έβαλα τέσσερα ζευγάρια και λόγω έλλειψης γνώσεων έβγαλα 6 πουλιά. Την επόμενη χρονιά με 6 ζευγάρια, έβγαλα 22 πουλιά. Την τρίτη με 8 ζευγάρια 44 πουλιά εξ αυτών τα 17 μόνο αρσενικά.

Από ότι βλέπεται τα ποσοστά είναι απογοητευτικά για κάποιον που θέλει να στείλει πουλιά σε διαγωνισμό. Ωστόσο το θετικό είναι ότι εγώ δεν απογοητεύτηκα. Ερχόμενος στο καινούργιο σπίτι και έχοντας παραπάνω χώρο φέτος το 2010 θα βάλω 15 ζευγάρια και ελπίζω τα αποτελέσματα να είναι καλύτερα από κάθε άλλη φορά.

Για να γίνει όμως χρειάζεται και η σωστή προετοιμασία των ζευγαριών και κυρίως των αρσενικών. Φέτος άρχισα την προετοιμασία τους από τα μέσα Ιανουαρίου. Φως αυγό και βιταμίνη Ε, πιο πλούσιο μείγμα σπόρων. Αλλά βασικά φως περισσότερο φως πολύ φως. Τα αρσενικά έρχονται όταν αυξηθεί η διάρκεια της ημέρας. Στην αρχή με χρονοδιακόπτη ανέβασα τις ώρες φωτός κατά δυο στις δώδεκα ώρες συνολικά και μετά στις δεκατέσσερις.

Δεν το ανάβω νωρίτερα το πρωί αλλά το κλείνω αργότερα τη νύχτα.

Στα θηλυκά φρόντισα να παρέχεται ένα ενισχυμένο μίγμα σπόρων καναρινιών, κεχρί, κόκκοι βρώμης, , λινάρι, νίζερ και κανναβούρι. Τα πουλιά που καταναλώνουν βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, και μείγματα εμπλουτισμένα με πρωτεΐνη, παράγουν γόνιμα αυγά, ταΐζουν καλύτερα τους νεοσσούς, είναι λιγότερο πιθανό να μαδήσουν τα φτερά των νεοσσών, και είναι ανθεκτικότερα στις ασθένειες.

Την ίδια εποχή φροντίζω να έχουν αυγοτροφή εμπορίου πλούσια σε βιταμίνες και πρωτεΐνες καθώς και μικρή ποσότητα φρούτων και λαχανικών. Την αυγοτροφή την χορηγώ μέχρι να κάνει η κανάρα το δεύτερο αυγό. Μετά την ξαναβάζω δυο ημέρες πριν εκκολαφτούν οι νεοσσοί.

Δέκα ημέρες πριν το ζευγάρωμα των πουλιών, και αφού έχω τσεκάρει αν τα αρσενικά είναι έτοιμα, (το καταλαβαίνεται φυσώντας τα πουλιά από κάτω και βλέποντας αν το μόριό τους είναι διογκωμένο. Πρέπει να είναι σαν την άκρη από ένα καπάκι στυλό διαρκείας Big) βάζω τα πουλιά στις ζευγαρώστρες. Συνήθως έχω τα αρσενικά στις ζευγαρώστρες για να μπορούν να πετάνε και να μην παχαίνουν. Παχύ αρσενικό μπορεί να σημαίνει και άσπορα αυγά.

Χρησιμοποιώ ζευγαρώστρες κόβα της Donald με χώρισμα στη μέση και έξτρα πλαστικό χώρισμα αν θέλουμε να μην βλέπονται τα καναρίνια μεταξύ τους και ταψάκι που μπαίνει και βγαίνει που σου δίνει τη δυνατότητα να το καθαρίζεις χωρίς να ενοχλείς τα πουλιά. Στο δάπεδο βάζω χαρτί από κάτω και βάζω άμμο γάτας από πάνω.

Στην αρχή έχω τα πουλιά χωριστά. Βάζω και το χώρισμα και το πλαστικό. Στην αρχή θέλω τα πουλιά να μην βλέπονται αλλά τα θηλυκά να ακούνε το τραγούδι των αρσενικών τα οποία τα φέρνει και σε αναπαραγωγική κατάσταση. Μετά τις πρώτες ημέρες αφαιρώ το πλαστικό χώρισμα και κρατάω μόνο το κάγκελο. Προσέχω τις αντιδράσεις των πουλιών. Αν το αρσενικό ζητά επίμονα το θηλυκό και αν το θηλυκό βγάζει τις κραυγές αναπαραγωγής και κουνάει έντονα τα φτερά του. Μόλις δω τα θηλυκά να ανταποκρίνονται, βάζω τη φωλιά και νήμα. Όταν το θηλυκό αρχίζει να φτιάχνει φωλιά με το νήμα τα αφήνω ελεύθερα να ζευγαρώσουν.

Τα θηλυκά κάνουν μέχρι πέντε αυγά(αν και υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να κάνουν και παραπάνω από πέντε). Τα κάνουν συνήθως κάθε πρωί ένα την ημέρα. Όταν φτάσουν στο τρίτο αυγό αποσύρω τον αρσενικό και βάζω πάλι το χώρισμα.

Κάθε πρωί αφαιρώ το αυγό από τη φωλιά και βάζω ψεύτικο στη φωλιά. Το αληθινό το τοποθετώ σε θήκη μέσα σε σπόρους με τον αερόσακο προς τα επάνω. Αερόσακος είναι το φαρδύ πίσω μέρος και όχι το μυτερό μπροστά.

Αυτό γίνεται επειδή επιδιώκουμε να εκκολαφθούν όλοι οι νεοσσοί την ίδια ημέρα. για να έχουν όλοι, ίσες ευκαιρίες επιβίωσης. Να ξεκινήσουν όλοι από την ίδια ηλικιακή βάση και να απαιτήσουν με τον ίδιο τρόπο, δύναμη και σθένος το τάισμα από τους γονιούς τους.

Το πρωί της 4ης ημέρας αφαιρείτε τα πλαστικά και επιστρέφετε προσεκτικά τα κανονικά αυγά της κανάρας σας.

Τώρα πια δε σηκώνεται ούτε στιγμή από τη φωλιά της, εκτός από ελάχιστες φορές που θα σηκωθεί να φάει λίγους σπόρους και να πιεί μερικές σταγόνες νερό. Ήρθε η ώρα για την εκκόλαψη.

Μετά από μια εβδομάδα ελέγχω τα αυγά. Με φακό κοιτάω αν τα αυγά γεμίζουν Αυτά είναι και γονιμοποιημένα. Θα τα καταλάβετε γιατί με την δημιουργία του νεοσσού αρχίζει να σκουραίνει το χρώμα μέσα στο εσωτερικό του αυγού.

Τρεις ημέρες πριν την εκκόλαψη ψεκάζω τα αυγά με νερό τα αυγά μέσα στη φωλιά για να πάρουν υγρασία. Αυτό βοηθάει τα μικρά να σπάσουν πιο εύκολα το κέλυφος και να βγουν. Ένα άλλο κόλπο είναι να βάλετε νερό σε ένα μπολάκι και να το αφήσετε μια δυο ώρες μέχρι να πάρει θερμοκρασία ατμόσφαιρας. Βάζετε τα αυγά μέσα. Αν σταθεί κατακόρυφα το αυγό είναι γονιμοποιημένο και ο νεοσσός ζωντανός. Σε αυτό το κόλπο το βάζετε και το βγάζεται σε δευτερόλεπτα.

Κατά τη διάρκεια της 14ης μέρας θα δείτε πρώτους νεοσσούς στις φωλιές. Στις επόμενες το πολύ 2 μέρες, θα έχει συμπληρωθεί η πεντάδα.

Νεοσσοί-τάισμα

Εδώ αρχίζει η σκληρή δουλειά για τους γονείς. Το τάισμα είναι συνεχές κάθε 2-3 ώρες το πολύ. Η περίοδος αυτή είναι η πιο κρίσιμη για την ζωή των νεοσσών. Σ’ αυτές τις πρώτες μέρες θα πάρουν όλες τις απαραίτητες ουσίες που θα τα κάνουν γερά με αντοχές στις ασθένειες και θα τους δώσουν καθαρό και λαμπερό πτέρωμα.

Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να μη λείπει τίποτε από την διατροφή αυτών των ημερών. Αυγό, ενισχυμένο μείγμα σπόρων εμπορίου αναπαραγωγής και αυγοτροφή θα δώσουν τα σωστά αποτελέσματα.

Πολλές φορές βοηθάω και εγώ. Ελέγχω πάντα την ώρα που λείπει η κανάρα το λαιμό των πουλιών. Αν τα πουλιά έχουν κίτρινο σε χρώμα και φουσκωμένο λαιμό σημαίνει ότι ταΐζει καλά. Εκεί εναποθέτει την τροφή που δέχεται ο νεοσσός. πολλές φορές όμως λόγω του ότι μπορεί να είναι πολλά τα πουλιά στη φωλιά φροντίζω με εδικό μείγμα για τάισμα νεοσσών. Κάνω την κρέμα σύμφωνα με τις οδηγίες και πρωί ή αργά το απόγευμα με μια σύριγγα ταίζω.

Το τάισμα των νεοσσών είναι μια προαιρετική διαδικασία και γίνεται μόνο αν υπάρχουν λόγοι η διάθεση από εμάς.

Οι βασικοί λόγοι που πρέπει να συντρέχουν είναι :

• Αν η μητέρα σταμάτησε το τάισμα (για οποιοδήποτε λόγο) και δεν υπάρχει «διαθέσιμη» παραμάνα.
•
Αν η μητέρα ταΐζει μεν, αλλά όχι ικανοποιητικά, ειδικά κάποιο από τα μικρά που γεννήθηκε τελευταίο, η τις πρώτες δυο μέρες που τα μικρά δεν ασκούν μεγάλη «πίεση» για τροφή και η μητέρα αδρανεί.

Δευτερεύοντες λόγοι που δικαιολογούν μια τέτοια ενέργεια
• Αν θέλουμε να βοηθήσουμε την μητέρα, ειδικά αν είναι μόνη σ αυτή την διαδικασία.
• Αν θέλουμε να χορηγήσουμε κάποια παραπάνω στοιχεία στην διατροφή των νεοσσών πχ πολυβιταμίνες, ασβέστιο κλπ, χωρίς να το δώσουμε μέσω τον γονέων.
• Αν απλά μας αρέσει να συμμετέχουμε στο τάισμα των μικρών είτε για περισσότερη οικειότητα , είτε για την απόλυτη εξημέρωση κάποιου πουλιού. Για το κέφι μας, δηλαδή!
Τι πρέπει να προσέχουμε.
• Χρειάζεται κάποια εξοικείωση με την χρήση της σύριγγας, καθώς δεν δίνουμε σε όλα τα μικρά την ίδια ποσότητα τροφής. Κάντε τις πρώτες δοκιμές «εκτός πουλιού» για να συνηθίσετε την πίεση στην σύριγγα και να δείτε πόση ποσότητα τροφής βγαίνει από αυτήν.
• Προτιμήστε να αρχίσετε με νεοσσούς άνω των 5 ημερών οι οποίοι καταναλώνουν και αποθηκεύουν στον λαιμό τους, πολύ περισσότερη τροφή απ ότι οι νεώτεροι τους και θα σας βοηθήσουν να αποφύγετε κάποιο πνιγμό από παραπανίσια τροφή που θα δώσετε.
• Αποφύγετε τις ώρες που ταΐζουν οι γονείς, δεν είναι καλό να βρίσκουν τα μικρά τους ταϊσμένα, υπάρχει περίπτωση να χάσουν το ενδιαφέρον τους και να αδιαφορήσουν.
Τι θα χρειαστούμε.
• Τροφή για νεοσσούς, σε σκόνη. Κυκλοφορούν αρκετές στην αγορά.
• Σύριγγα. Μια οποιαδήποτε σύριγγα είναι αρκετή. Για κάτι πιο εξειδικευμένο υπάρχουν ειδικές βελόνες με μπίλια στην άκρη τους η ακόμη και ένα λαστιχάκι από βαλβίδα ποδηλάτου προσαρμοσμένο στην άκρη της σύριγγας βοηθάει ώστε να βλέπεται και την ροή της τροφής.
• Υπομονή… για τα πολύ μικρά (1-2 ημερών), λόγω μεγέθους και για τα μεγάλα (περίπου 15 ημερών), λόγω έμφυτου φόβου.
Tips.
• «Χτυπήστε» απαλά το ράμφος τους, όπως κάνουν οι γονείς τους για να τα «ξυπνήσουν» κι αυτά θ ανοίξουν το στόμα.
• Αλλιώς πριν ταΐστε χτυπήστε ελαφρά τη σύριγγα στην άκρη της φωλιάς και σφυρίχτε ελαφρά. τα μικρά νομίζουν ότι ήρθε η μητέρα τους και σηκώνουν το κεφάλι να φάνε.

Δαχτυλίδωμα

Οι ημέρες περνούν, είναι ήδη 6 ημερών. Είναι η ημέρα που συνήθως περνούν οι εκτροφείς τα δακτυλίδια αναγνώρισης στα πόδια των νεοσσών. Το δακτυλιδωμα είναι μια ανώδυνη διαδικασία για το πουλί. και είναι η απόδειξη ότι πρόκειται για ένα πουλί κάποιας ράτσας από οργανωμένη εκτροφή

Τα δαχτυλίδια που φέρουν τα πουλιά στα πόδια τους αναγράφουν κάποια βασικά στοιχεία όπως:
• Η χρονολογία γέννησης, η οποία εκφράζεται με ένα διψήφιο αριθμό που αντιστοιχεί στο έτος π.χ. 06 για το έτος 2006.
• Τα αρχικά της ομοσπονδίας της χώρας από την οποία προέρχεται το πουλί π.χ. FPO (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ορνιθολογίας ΠΟΟ) ή ΕΟΟ (Ελληνική Ορθολογική Ομοσπονδία), για την Ελλάδα.
• Ο κωδικός του συλλόγου στον οποίο ανήκει ο εκτροφέας και ακριβώς δίπλα ο αριθμός μητρώου του εκτροφέα.
• Ο αύξων αριθμός δακτυλιδιού, που αντιστοιχεί σε καθένα από τα δαχτυλίδια που έχει στην κατοχή του ο εκτροφέας.
Μπορείς επίσης να αναγνωρίσεις με μια γρήγορη ματιά τη χρονολογία γέννησης του πουλιού από το χρώμα του δαχτυλιδιού, αφού σε κάθε έτος αντιστοιχούν δαχτυλίδια συγκεκριμένου χρώματος.

Πως κάνουμε το δαχτυλίδωμα

Με το ένα μας χέρι πιάνουμε τα τρία μπροστινά ποδιά του νεοσσού μαζί και τα κρατούμε κολλημένα. Τα περνάμε αργά και προσεκτικά μέσα στο δαχτυλίδι. Με το ένα χέρι κρατάμε τα μπροστινά πόδια του πτηνού που έχουμε περάσει και τραβάμε προς τα πίσω το δαχτυλίδι Κρατάμε σε ευθεία γραμμή με την κνήμη του το πίσω πόδι του πτηνού, έτσι ώστε να περάσει από πάνω του το δαχτυλίδι. Αφού φτάσουμε στο νύχι του τραβάμε προσεκτικά το πίσω πόδι του πτηνού γι α να βγει από το δαχτυλίδι και να ελευθερωθεί

Θα ήθελα να επισημάνω ότι :

1.Το δαχτυλίδωμα απαιτεί μια ιδιαίτερη προσοχή από τον εκτροφέα
γιατί μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό.

2.Γίνετε την 6 μέρα ζωής του νεοσσού αλλά αυτό δεν είναι και κανόνας. Kάποιο μικρό μπορεί να έχει μείνει πίσω οπότε θα χρειαστεί να πάρει ακόμα μια μέρα ή η ανάπτυξη να γίνετε με πιο γοργά βήματα ( αν εχουμε πχ 2 μικρά μεσα στη φωλιά) οπότε πρέπει να δαχτυλιδώσουμε νωρίτερα. Αυτό απαιτεί συνεχή παρακολούθηση.

3. Πριν δαχτυλιδώσουμε περνάμε το εσωτερικό του δαχτυλιδιού και το πόδι με λίγο epithol ή λάδι ή βαζελίνη. Έτσι καταφέρνουμε να κάνουμε το δαχτυλίδι να γλιστρήσει πιο εύκολα.

5.Πάντα ελέγχουμε την επόμενη ημέρα για κάποιο μικροτραυματισμό ή για κάποια πιθανή απώλεια δαχτυλιδιού.

Στις είκοσι περίπου ημέρες έχουν την τάση να βγαίνουν από τη φωλιά. Εδώ θα χρειαστεί να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στην παρατήρηση της συμπεριφοράς της θηλυκιάς. Μήπως ζητάει να έρθει σε επαφή με το αρσενικό; μήπως ψάχνει για καινούργιο υλικό φωλιάς θέλοντας να ξεκινήσει μια νέα γέννα; Προσοχή αν έχει τέτοια επιθυμία και δεν βρίσκει κλωστές, δεν αποκλείεται να αρχίσει το ομαδικό ξεπουπούλιασμα των νεοσσών, γι’ αυτό δράστε άμεσα.

Σε μια τέτοια περίπτωση στο χώρισμα της ζευγαρώστρας βάζουμε μια φωλιά και τοποθετούμε τα μικρά. περνάμε τον αρσενικό μαζί με το θηλυκό. χαλάμε την παλιά φωλιά και βάζουμε πάλι νήμα. Η θηλυκιά θα φτιάχνει νέα φωλιά, θα ζευγαρώνει και θα ταΐζει μέσα από το χώρισμα.

Εκεί που είναι τα μικρά τοποθετώ δυο ταΐστρες με αυγοτροφή και σπόρους. Όταν δω ότι αρχίζουν να τρώνε είναι η ώρα που πρέπει να τα βάλω σε κλούβα του μέτρου.

Πρώτα διαχωρίζω τα αρσενικά από τα θηλυκά, καθώς ακολουθεί η φάση της διδασκαλίας.

Πως γίνεται αυτό? Θα μιλήσω μόνο για μαλινουά.

Ο πιο σίγουρος τρόπος είναι να δούμε το χρώμα στο κεφάλι των νεαρών. Όταν το κίτρινο ξεκινά από τη μύτη και φτάνει σχεδόν μέχρι πίσω στο λαιμό είναι αρσενικά. ¨όταν από την κορυφή του κεφαλιού και πίσω ασπρίζει μέσα στο κίτρινο είναι θηλυκό. Και πάλι όμως δεν είμαστε 100% σίγουροι. γιατί το χρώμα αλλάζει. Όμως 70% η μέθοδος ισχύει. Ακόμα όταν είναι στη φωλιά προσέξτε την ώρα που πάτε να ταΐσετε. Αυτά που σηκώνουν πιο πολύ και γρήγορα το κεφάλι είναι θηλυκά που θέλουν περισσότερο φαγητό. Τα αρσενικά έχουν την συνήθεια να κρύβονται στο πάτο της φωλιάς. Όχι γιατί είναι κότες. Μπορεί να είναι και θέμα ευγένειας….